Contido
- Que é o alopurinol para cans e para que serve?
- Canto tempo para dar alopurinol a un can?
- Alopurinol para cans con leishmania
- Doses de alopurinol para cans
- Efectos secundarios de alopurinol para cans
- Alternativas ao alopurinol para cans
O alopurinol é un medicamento usado na medicina humana para reducir o nivel de ácido úrico no plasma e na orina, porque inhibe un determinado encima implicado na súa formación. En medicina veterinaria, neste caso específico en cans, é un medicamento usado en combinación con antimoniais ou miltefosina para o tratamento da leishmaníase.
Se queres saber máis sobre esta droga, segue lendo este artigo de PeritoAnimal, no que falamos sobre o can alopurinol, os seus usos, as doses recomendadas e os posibles efectos secundarios.
Que é o alopurinol para cans e para que serve?
O alopurinol é un inhibidor enzimático que, máis concretamente, inhibe o encima que metaboliza a conversión de xantina en ácido úrico. Non se usa só, senón que actúa como coadxuvante do principal medicamento leishmanicida, antimonio ou miltefosina, para tratar de eliminar completamente o parasito de todos os tecidos. Deste xeito, o uso de alopurinol en cans redúcese a un: o tratamento contra a leishmania.
Canto tempo para dar alopurinol a un can?
Este medicamento administrase por vía oral e o seu tratamento pode durar de 6 meses a un ano. Incluso hai casos nos que se establece un tratamento máis longo. De todos os xeitos, é necesaria unha revisión e seguimento do caso despois do establecemento do tratamento, tendo en conta que a frecuencia das revisións será establecida polo veterinario, xa que segundo a gravidade de cada caso debe individualizarse.
O tratamento con alopurinol debe adaptarse ao paciente. Un exemplo práctico sería a miltefosina diaria durante aproximadamente 1 mes, combinada con alopurinol diario durante aproximadamente 8 meses.
Alopurinol para cans con leishmania
Como dixemos na sección anterior, o alopurinol úsase para tratar a leishmania. A leishmaniosis é un enfermidade parasitaria causada por un protozoo transmitido pola picadura dun vector: o mosquito da mosca da area. É unha zoonose de distribución mundial e de carácter grave, polo tanto, ademais das medidas de prevención empregadas para reducir a súa prevalencia (vacinas, colares e pipetas repelentes, moduladores de inmunidade), todos os cans que teñan a enfermidade deben ser tratados.
Os cachorros enfermos son aqueles con signos clínicos e a infección por leishmania confírmase mediante o diagnóstico de laboratorio. É unha enfermidade non específica, é dicir, pode ocorrer con múltiples signos clínicos, polo que é moi importante ter unha boa historia da epidemioloxía do lugar onde vive o can e do seu estado de protección. Algúns destes signos son: dermatoses codiadas e ulceradas, coxeiras, hemorraxias nasais, hiperqueratosis nasal e co pé, letargo, etc. A enfermidade pódese clasificar como leishmaniosis visceral ou cutánea.
É común que, ademais da leishmania, o can sufra outra enfermidade parasitaria no sangue xa que está intimamente ligada ao nivel de protección antiparasitaria do can. Polo tanto, debemos comezar a tratar a leishmaniosis cando temos un can estable, é dicir, se a enfermidade causou anemia, insuficiencia renal, dermatite, etc., primeiro debemos tratar estas afeccións.
A miltefosina e os antimoniais son medicamentos leishmanicidas (que eliminan o parasito) e a súa acción é máis rápida e intensa, mentres que o alopurinol é leishmaniostático (impide a multiplicación do parasito). Por esta razón, é común empregar unha combinación destes medicamentos. Non obstante, cada vez son máis os veterinarios que prefiren buscar alternativas ao alopurinol debido aos efectos secundarios que este medicamento ten nos pacientes.
Doses de alopurinol para cans
A dose de alopurinol para cans establecida para o tratamento da leishmaniase é de 10 mg por kg de peso cada 12 horas, é dicir, dúas veces ao día.
A presentación farmacolóxica existente é comprimidos con 100 mg e 300 mg de alopurinol. Polo tanto, o veterinario indicaralle cantas pílulas administrar segundo o peso do seu can. Lembre tamén que o especialista determina a duración do tratamento, que non debe ser detido sen a súa aprobación previa.
Efectos secundarios de alopurinol para cans
Hai dous efectos secundarios principais que o alopurinol pode causar nos cans durante o tratamento:
- xantinuria: cando as purinas se degradan polos encimas correspondentes, fórmase xantina e esta, á súa vez, transfórmase en ácido úrico. O alopurinol interfire coa transformación da xantina en ácido úrico, que debe eliminarse na orina, producindo un exceso de xantina e a súa consecuente acumulación.
- Urolitíase: o exceso de cristais de xantina pode producir agregados con materia orgánica e formar urolitos (pedras). Estes urolitos son radiolucentes, é dicir, non se ven cunha simple radiografía e para diagnosticalos é necesaria unha ecografía ou un contraste.
Os signos clínicos que se poden observar con estas enfermidades son os seguintes:
- disuria (dor ao orinar);
- hematuria (sangue na urina);
- incontinencia urinaria;
- obstrución urinaria;
- dor abdominal.
Podes atopar alimentos para cans feitos especialmente para o tratamento da leishmaniosis. Caracterízanse por un baixo contido en purinas, evitando a formación de cristais de xantina. Ademais, teñen substancias que axudan a protexer as articulacións, a pel e a inmunidade.
Alternativas ao alopurinol para cans
Como mencionamos nas seccións anteriores, os efectos secundarios do alopurinol levaron a moitos veterinarios a optar por buscar alternativas a este medicamento. Neste sentido, un estudo recente[1] confirma que o desatado, un nutracéutico baseado en nucleótidos é eficaz contra a progresión da leishmania e non xera efectos non desexados.
A nova tendencia no tratamento da leishmania lévanos a usar estes novos medicamentos que non teñen efectos secundarios. A desvantaxe é que este medicamento ten un custo maior en comparación co alopurinol.
Este artigo ten carácter meramente informativo, en PeritoAnimal.com.br non podemos prescribir tratamentos veterinarios nin realizar ningún tipo de diagnóstico. Suxerímoslle que leve a súa mascota ao veterinario por se ten algún tipo de enfermidade ou molestia.
Se queres ler máis artigos similares a Alopurinol para cans: doses e efectos secundarios, recomendámosche que entre na nosa sección de Medicamentos.